Niemand komt voor ouderen op
Daar ben je te oud voor? Catherine Keyl vindt het hoog tijd worden dat we eens afstappen van die leeftijdsdiscriminatie.
Toen ik jong was, ergerde ik me al kapot als iemand tegen me zei: “Dat kun jij niet begrijpen, daar ben je te jong voor.” Hoezo, dacht ik dan, ik heb toch hersens?
Het is zo mogelijk nog erger als iemand nu tegen mij zegt: “Dat kun jij niet, daar ben je te oud voor.” Ook dat wil ik graag zelf bepalen, en met mij nog vier miljoen Nederlanders die ook ouder zijn.
Alleen, ons probleem is: niemand komt voor ons op.
Vier miljoen mensen hebben geen enkele vertegenwoordiging in onze democratie. Degenen die het voor het zeggen hebben in de gemeentes, de Kamer en in verenigingen zijn tussen de 30 en 50 jaar en willen er liever niet aan denken dat ze zelf ooit 60 of, God beware, zelfs 80 worden.
Daarom zijn er zo weinig openbare toiletten, zijn er geen bankjes waar je even kunt uitrusten, en worden ziekenhuizen ontworpen waar je van de garage door de regen naar het gebouw moet lopen. Jongere mensen denken niet over dat soort dingen na.
Ik begrijp wel dat men negatief tegen ouderen aankijkt. Jammer dat ik mijn vroegere collega’s moet afvallen, maar waarom moet er altijd een rollator, wandelstok of rolstoel in beeld als het over ouderen gaat? Hou daarmee op!
Tachtig procent van de ouderen woont zelfstandig en is nog fit, maar een extra bankje kan nooit kwaad.
Wanneer er een pressiegroep van ouderen zou zijn, werd het vast verboden aan autoverhuurmaatschappijen om een maximumleeftijd te stellen van 70 jaar!
Als ik iets heb geleerd in m’n leven, is het dat leeftijd nou juist niks zegt over je mentale gesteldheid. Ik ken mensen van 18 die zich gedragen als zestigers en tachtigers die de geest hebben van een 18-jarige.
Ooit vroeg een journalist mij of ik bijvoorbeeld verschil merkte in bed bij verschillende leeftijden. Ik heb namelijk een twintig jaar jongere en een dertien jaar oudere partner gehad, daar zit dus 33 jaar verschil tussen. Het antwoord was: nee. Geen enkel verschil. De journalist geloofde het niet, dat was duidelijk. Maar toch, als de liefde met passie bedreven wordt, stap je over details heen en maakt het allemaal niets uit.
Ik ben niet voor quotums. Ik heb dat nooit iets gevonden, dat er een vrouwenquotum werd ingesteld. Het gaat uiteindelijk om de kwaliteit en niet om het geslacht, dacht ik altijd. Maar uiteindelijk heeft het in het bedrijfsleven wel gewerkt. Het aantal vrouwen in Raden van Bestuur van bedrijven is aanzienlijk omhoog gegaan.
Ik ga nu pleiten voor een verplicht ouderenquotum en dan wel overal. Op de werkvloer, in de politiek, in de gemeenteraad, bij de ambtenaren… Natuurlijk mag je met pensioen als je 67 bent, maar er zijn zoveel mensen die dolgraag willen doorwerken, maar dat niet mogen vanwege de verplichte pensioenleeftijd. Denk aan rechters, ambassadeurs, hoogleraren, politiemensen. En ervaring kunnen we op al die terreinen juist heel goed gebruiken. Nee, geen ouderenpartij, alsjeblieft. We weten uit de geschiedenis dat dat niet werkt.
Een democratie gaat over gelijke vertegenwoordiging. Hoog tijd dat ouderen echt een stem krijgen die gehoord wordt, op wat voor manier dan ook.
