Doorpakken met luchthaven op zee

Schiphol loopt tegen zijn grenzen aan. De wettelijke grens van 500.000 vliegbewegingen in 2020 is nu al bereikt. Het momentum is daar om serieus te onderzoeken of onze nationale luchthaven verplaatst kan worden naar een eiland in de Noordzee, vindt 50PLUS.

Schiphol loopt tegen zijn grenzen aan. Er wordt gesproken over het oprekken van de wettelijke grenzen, maar wat zijn de gevolgen voor veiligheid, leefbaarheid, luchtkwaliteit…? Om die reden is jaren geleden al eens een onderzoek gestart naar de mogelijkheden en onmogelijkheden van het verplaatsen van de luchthaven naar een eiland in de Noordzee. Nu is er mede op verzoek van 50PLUS een quickscan gemaakt naar de haalbaarheid van de luchthaven in zee. “Het is tijd voor een vlucht naar voren”, zei Corrie van Brenk tegen minister Van Nieuwenhuizen. “We moeten klaar zijn voor de komende vijftig jaar!”

Waar zijn de doeners van de VVD?

De directeur van Boskalis geeft aan dat de tijd die het kost om het eiland en de luchthaven te bouwen ‘binnen zo’n vijftien jaar kan, inclusief de tijd die je nodig hebt voor het besluit, onderzoek, vergunningen, ontwerpen en procedures’. De ervaringen in Japan en Hongkong leren hetzelfde. “Waarom kost het bij minister Van Nieuwenhuizen dan zoveel meer tijd?”, vroeg het Kamerlid van 50PLUS. “Is dit nu niet het momentum om zo’n uitdagende klus van wereldformaat aan te gaan? Geld lenen was nooit zo goedkoop. We kunnen alle nieuwe ontwikkelingen op deze luchthaven vormgeven. We kunnen de wereldstandaard zetten. Het lijkt of de minister de guts en de ambitie mist om hiervoor te gaan. Waar blijven de doeners van de VVD?”, aldus Corrie van Brenk.

► De inbreng van Kamerlid Corrie van Brenk bij het debat over de luchtvaart en een luchthaven in zee met minister Cora van Nieuwenhuizen van Infrastructuur:

“Wij willen het hebben over schone lucht en luchtvaart, twee contrasten. De tussenrapportage van het RIVM over ultrafijnstof toont aan dat het vliegverkeer de long- en hartfunctie in negatieve zin beïnvloedt.

Het Schone Lucht Akkoord toont aan dat Nederlanders door luchtverontreiniging 9 maanden korter leven en jaarlijks 11.000 mensen hieraan overlijden. Er moet dus echt wat gebeuren; het kabinet stelt de ambitie om in 2030 elektrisch taxiën als standaardprocedure toe te passen. Kan dat niet eerder? Dan moet ook 14 procent van de brandstof voor luchtvaart duurzaam zijn. En er wordt gekeken naar een ticket of vliegbelasting, zowel nationaal als Europees. Dat Europese lukt nog niet zo goed. 

Schiphol loopt tegen zijn grenzen aan. De wettelijke grens van 500.000 vliegbewegingen in 2020 is al bereikt. De Onderzoeksraad voor de Veiligheid waarschuwt voor verdere groei, het aantal incidenten op Schiphol neemt toe. De minister kondigde op de eerste dag van het reces meer ruimte aan voor Schiphol: tot 540 000 vliegbewegingen. Onder voorwaarden, dat wel. ‘Elke stap moet verdiend worden’, zo lezen we. Maar hoe, dat wordt nog uitgezocht.
Dat kan toch niet minister!
Hoe is met zekerheid te zeggen dat dit niet ten koste gaat van de veiligheid?
En de luchtkwaliteit?
En de woonomgeving?
De bewoners geloven de beloften van de overheid echt niet meer. Kan de minister duidelijkheid vooraf toezeggen?

Belangrijk om hier te benoemen is natuurlijk ook de uitspraak over de Programma-Aanpas Stikstof (PAS). Welke plannen kunnen we eigenlijk maken? Welke implicaties hebben groei van Schiphol en de eventuele (!) opening van Lelystad hierop? Kan dit eigenlijk allemaal wel?

Het is tijd voor een vlucht naar voren. We moeten klaar zijn voor de komende 50 jaar. Daarom hebben wij verzocht om een quickscan te maken van de consequenties voor de vliegveiligheid van een verplaatsing van Schiphol naar zee. Wij willen de minister danken voor het uitvoeren van deze motie. Maar daar kan het niet bij blijven.

Soms zou je willen dat onze voorgangers meer lef hadden getoond. Hadden we in de zestiger jaren maar doorgezet dan hadden we nu:
– Een verbetering van de leefbaarheid van de directe omgeving van Schiphol.
– Veel minder omwonenden die last hebben van geluidsoverlast en luchtvervuiling.
– De regio Amsterdam had een prachtige locatie voor woningbouw en veel nieuwe ontwikkelruimte voor bedrijvigheid.
– Ruimte voor groei met alle mogelijke positieve gevolgen voor de economie van dien.

Zeker, het kost wel wat en niet alle vragen zijn met 100 procent zekerheid vooraf te beantwoorden, maar we moeten denken aan de toekomst en verder kijken dan de komende paar jaar.

De quickscan laat zien dat we nu moeten doorpakken. Wij hebben de volgende vragen voor de minister:

– Kent de minister de ervaringen met Japan en Hongkong en dat de directeur van Boskalis aangeeft dat de tijd die het kost om het eiland en de luchthaven te bouwen ‘binnen zo’n vijftien jaar kan, inclusief de tijd die je nodig hebt voor het besluit, onderzoek, vergunningen, ontwerpen, procedures, etcetera’.
– Waarom kost het bij de minister dan zoveel meer tijd?
– Is dit nu niet het momentum om zo’n uitdagende klus van wereldformaat aan te gaan? Geld lenen was nooit zo goedkoop.
– We kunnen alle nieuwe ontwikkelingen op deze luchthaven vormgeven. We kunnen de wereldstandaard zetten.
– Het lijkt of de minister de guts en de ambitie mist om hiervoor te gaan. Waar blijven de doeners van de VVD?
– Gaat de minister serieus verder met een luchthaven in zee of moeten wij dit in een motie verder afdwingen?

We kunnen ons ook voorstellen dat omwonenden ermee kunnen leven dat Schiphol beperkt uitbreidt gedurende deze periode, want het einde van de ellende is in zicht. Maar dan moet de minister er wel voor willen gaan!”

© 11 september 2019