Het glas is halfvol, we zijn negatief en hebben kritiek. Zo werden de punten van 50PLUS gezien in de Raadsvergadering vanavond.

Wij zien het niet als negativisme, maar een andere kijk op in wat voor stad we willen wonen en waar in onze ogen de prioriteiten zouden moeten komen te liggen. Een wijk met zo veel appartementen, tot aan veertienhoog en gemeenschappelijke parkeergarages, zien wij niet als een fijne toevoeging voor Amstelveen.

Sommige zaken – door de coalitie bepaald en met complimenten overladen – stroken niet met hetgeen waar wij in geloven. En met een wachttijd van negentien jaar hadden wij verwacht dat dáár een hogere prioriteit aan zou worden gegeven.

Het enthousiasme over de huidige verdeling konden wij dan ook niet plaatsen.

Als eenmansfractie heeft het doen van afwijkende voorstellen t.o.v. de coalitie, amper zin en dat is algemeen bekend. Het aanstippen van bepaalde zaken zullen we echter blijven doen.

Onze uitleg
Allereerst: 50PLUS is níet tegen het bouwen van nieuwe woningen, maar meer voor het type waaraan de behoefte het grootste is: namelijk ouderenwoningen ten behoeve van de doorstroming en omdat men geacht wordt langer zelfstandig thuis te blijven wonen. En natuurlijk meer bouwen voor onze kinderen.

De schaarse ruimte die er nog in Amstelveen beschikbaar is willen wij dus op een andere manier invullen.

Impressie Legmeer via B+B. Hoogbouw, parkeergarages en een verminderd percentage betaalbare appartementen

De wederom ten nadele gewijzigde nieuwe ontwikkelvisie Legmeer zien wij om meerdere redenen dan ook niet zitten.

• De uiteindelijke totale kosten zijn nu nog niet inzichtelijk – die lopen vaak nog op, zonder een weg terug.
• De verplaatsing van de gemeentewerf – kosten ca 150 miljoen – is láter buiten de begroting geplaatst. Deze kosten hebben toch óók met de ontwikkeling van de wijk te maken?
• De wóningen zijn gaandeweg ‘gekrompen’; het aantal nam maar liefst met 50% toe om de exploitatie rond te krijgen.
• Verhouding/percentage betaalbaar ging alleen maar verder omlaag.
• Met voornamelijk appartementen en een gezamenlijke parkeerplaats wordt de sociale cohesie en veiligheid een stuk minder.
• De Scheg kan vanwege grote verkeersdrukte niet via de Bovenkerkerweg worden ontsloten. Voor deze wijk blijkbaar wel? En dat naast de grote hoeveelheid geplande woningen aan de Bovenkerkerweg.

Op naar 110.000?
Er wordt gezegd dat dit onze ‘laatste’ kans is op grootschalige woningbouw.
Maar we willen helemaal niet doorgroeien naar 110.000 inwoners! Dus waarom zoveel woningen op een relatief kleine oppervlakte?

Een duur verhaal
En dan willen we al van start gaan, zonder overeenkomst met zo’n groot aantal grondeigenaren die alleen maar uit zijn op winstmaximalisatie!
De prijzen zullen onbetaalbaar worden en het aantal woningen zal, om het rond te krijgen, in de toekomst wederom moeten worden verhoogd.

Wat houdt het vaststellen van deze ontwikkelvisie in?

Dit raadsbesluit beoogt vast te stellen dat naar de kennis van nu de transformatie van bedrijventerrein Legmeer naar een levendige, duurzame hoogstedelijke Amstelveense woon(werk)wijk wenselijk en mogelijk is, om bij de vaststelling van de Perspectiefnota 2025 tevens tot een besluit over de benodigde structurele bijdrage voor Nieuw Legmeer te komen.

In het Raadsdebat van woensdag 3 april liet Wim Visser namens 50PLUS Amstelveen een kritische noot horen over dit onderwerp:

“Met het te nemen raadsbesluit beoogt u vast te stellen dat de transformatie van bedrijventerrein Legmeer naar een levendige, duurzame hoogstedelijke woon-/werkwijk wenselijk en mogelijk is. Dit om onze bijdrage te leveren aan de woningbouwopgave om te voldoen aan de extra vraag van mensen die zich in deze regio willen gaan vestigen en tegelijkertijd de grootste knelpunten op de lokale woningmarkt aan te pakken.

50PLUS Amstelveen gelooft niet dat deze plannen een aantrekkelijke levendige woonwijk gaan realiseren.

Concessies en compensatie
Bij ons is de indruk ontstaan dat er ten opzichte van oorspronkelijke plannen, te veel concessies worden gedaan aan partijen die nu bezittingen hebben op het bestaande bedrijventerrein en daar alleen na het behalen van een economische hoofdprijs aan het ontwikkelen van woningbouw willen bijdragen.

Wij vrezen ook dat niet alle huidige 145 eigenaren bereid zijn hun positie tegen een redelijke vergoeding in te brengen en de plannen kunnen frustreren zolang ze daarvoor niet ruimschoots financieel gecompenseerd worden.

Door de wens hier ondanks economische uitdagingen toch grootschalig woningbouw te willen realiseren kan geen gehoor meer worden gegeven hier een levendige woonwijk van te maken maar wordt er naar onze mening gewerkt aan een slaapwijk.

Hoogbouw, hoge huur of hypotheek en geen parkeermogelijkheden
Van een oorspronkelijk al heel grote wijk van 3.000 woningen wordt nu uitgeweken naar een scenario van 4.400 woningen die niet of nauwelijks grondgebonden zijn.

Er ontstaat een wijk met veel hoogbouw, tot wel 14 bouwlagen, gebouwen die dicht op elkaar komen te staan, waarin door de wijzigingen nog maar ca 20% bestemd zal zijn voor werken.
Een wijk waar tijdens reguliere werktijden iedereen de deur uit zal gaan om de hoge huur of hypotheek überhaupt te kunnen betalen en na werktijd stroomt de wijk dan weer vol met bewoners die er komen slapen.

Een wijk waar geen mogelijkheden zullen zijn voor regulier straatparkeren waardoor automatisch omliggende wijken met dit probleem opgezadeld gaan worden.

Hoge verwachtingen en dito kosten
Heel Amstelveen wordt deelgenoot van de grote risico’s die dit project kent, de kosten voor de verplaatsing van de werf en het afvalstation alsmede andere grote investeringen in de gemeente die omwille van deze nieuwbouw jaren naar voren worden gehaald.

Er worden in de nieuwe visie stellingen ingenomen op basis van verwachtingen die nog maar moeten bewijzen uit te komen.

Ik noem de verwachtingen over mobiliteit en de voorzieningen daarin door vervoersbedrijven die niet van de gemeente zijn, opportunistische verwachtingen over huidige ondernemers en hun bereidheid de locatie te verlaten, verwachtingen over nieuwe energieontwikkelingen, verwachtingen over de mate waarin kantoorwerkers thuiswerken (waarbij wij ons afvragen of de te bouwen woningen groot genoeg worden om nog een behoorlijke thuiswerkplek te kunnen hebben), verwachtingen over rentestanden en verwachtingen over hoe het winkelgedrag van inwoners zich gaat ontwikkelen.

En de ouderen?
Een andere ontwikkeling in de maatschappij is vergrijzing; het woord senioren komt net als het woord ouderen slechts tweemaal voor in deze herziene ontwikkelvisie.

Senioren die in de toekomst hun huidige woning best willen verruilen voor een kleiner appartement maar vaak zelf, net als hun sociale netwerk afhankelijk zijn van eigen vervoer per auto van deur tot deur, simpel omdat fietsen en lopen niet meer goed lukt en ze dan sociaal isoleren.

Ruimte erbij, maar financieel risico
Wij zien in de visie een bijdrage aan een oplossing voor de regionale woningbouwopgave die ruimte gaat bieden aan vele nieuwe Amstelveners maar waarvoor onze huidige inwoners een te groot financieel risico lopen, waarvoor ze tijdens de bouw jaren overlast zullen ervaren en waarbij de kans klein is dat er wordt bijgedragen aan de problemen die zij ervaren op hun eigen lokale woningmarkt.

In het raadvoorstel staat dat de uitgangspunten van 2020 achterhaald zijn; ik kan u verzekeren dat we dat over vier jaar ook zullen constateren over de huidige plannen.”

Medio februari dienden wij aanvullende vragen in over haperende huishoudelijke zorg. De antwoorden daarop kregen wij vandaag binnen.

• Klik hier om het complete document te lezen.

1️⃣Wij gaven aan het ‘overleg met de bewoner’ niet te herkennen, net zo min als het ’tijdelijk leveren van van hulp één keer in de twee weken’.

Het antwoord luidt dat het tekort aan vervangende hulp vooral speelt tijdens de zomervakantie. Daarop wordt door aanbieders geanticipeerd d.m.v. een brief aan de inwoner. Daarin worden de gevolgen gemeld en waar men terecht kan voor vragen of overleg. De rest van het jaar is de continuïteit van hulp aanzienlijk beter.

🅐Wij vroegen om een opgave van de aanbieders, het aantal geïndiceerde uren en welk percentage daarvan ook is geleverd per aanbieder.

De namen van de aanbieders zijn verstrekt, maar informatie waarmee – per aanbieder – bekeken kan worden welk percentage daadwerkelijk is geleverd, is er (nog) niet. Het ontbreekt bij zowel de gemeente als de aanbieders aan registratiesystemen daarvoor.

“Overigens wordt nooit 100% van de geïndiceerde uren geleverd omdat inwoners soms tijdelijk in een ziekenhuis of revalidatiecentrum verblijven of zelf de hulp afzeggen. Verder zal er bij werkgevers altijd enige uitval zijn door ziekte of personeelsverloop, ook als er geen tekorten zijn op de arbeidsmarkt.”

🅑Het verdelen door aanbieders bij tekorten wordt gedaan in overleg met de inwoners. Zijn er afspraken gemaakt met de aanbieders op basis van welke criteria zij met inwoners in overleg gaan over aanpassing/vermindering?

De zorgaanbieders zijn inhoudelijke professionals die voldoen aan de kwaliteitseisen die de gemeente stelt voor deze zorgvorm. Hun praktijkervaring is dus leidend. Zij kennen de woon- en leefsituatie van de inwoner die hulp bij huishouden ontvangt het beste, en kunnen het beste inschatten wat op het moment dat de vraag speelt het meest passend is.

De inhoud van de hulp in combinatie met de mogelijkheden van het netwerk van de inwoner worden hierin meegenomen. De inzet is om zoveel mogelijk de hulp door te laten gaan bij inwoners met ernstig regieverlies, of als mantelzorgers overbelast zijn.

🅒Wordt de instemming/toestemming van de inwoner schriftelijk vastgelegd? Is het reëel dit in overleg met de inwoner te doen wanneer een deel van de doelgroep daar wellicht niet redelijk toe in staat is (denk aan licht dementerende cliënten)?

Telefonisch is dit inderdaad niet altijd mogelijk. In overleg wordt er zoveel mogelijk zorg aan iedereen geleverd, maar inwoners die daartoe in staat zijn, zullen soms moeten aanvaarden dat er tijdelijk wat minder hulp geboden kan worden.
De uitkomsten van het overleg met de inwoner worden in het zorgdossier van de aanbieder vastgelegd. Het onnodig creëren van een administratieve lastendruk wordt zo voorkomen.

Lukt communicatie niet dan wordt veelal contact met een contactpersoon – bekend bij de aanbieder – opgenomen. Waar nodig overlegt de aanbieder met de begeleidende professionals, bijv. de casemanager dementie.

2️⃣Het gaat hier om bestaande klanten. Het klopt in onze ogen niet dat de medewerker van het zorgkantoor zelf bepaalt of er wel of geen hulp geleverd wordt. Onze ervaring is dat de manager van het betreffende kantoor namelijk deze beslissing neemt. In onze ogen is dat niet de juiste persoon die zou mogen beslissen of iemand wel of geen hulp ontvangt.

Zie het antwoord bij 1 B.
De term zorgkantoor is in dit verband onjuist, het gaat hier om zorgaanbieders. Het zorgkantoor is de afdeling van de zorgverzekeraar die zorg inkoopt op grond van de Wet langdurige
zorg.

🟣Onze aanvullende vraag: rapporteert de GGD over haar toetsingsactiviteiten voor de kwaliteit van de hulp bij huishouden? Zijn de resultaten daarvan te delen met de gemeenteraad?

De GGD maakt een jaarverslag voor de Amstelland gemeenten van alle toetsingsactiviteiten. Dit jaarverslag wordt gedeeld met de gemeenteraad.

3️⃣Onze vraag over de pilot (versoepeling taaleis): wanneer start die, voor hoe lang en wanneer wordt de pilot omgezet naar een definitieve versoepeling?

Er zal worden onderzocht óf hier een pilot mogelijk is, samen met de aanbieders. De start is niet bekend. De vraag wanneer de resultaten aanleiding geven tot een definitieve versoepeling wordt meegenomen in de voorbereiding.
Ook zal huishoudelijke hulp passend werk moeten zijn voor de werkzoekende waarbij kennis, kunde en voorkeur van de werkzoekende de uitgangspunten zijn.

Een beslissing wordt in het tweede of derde kwartaal 2024 verwacht.

De antwoorden van het college op de door ons gestelde vragen (18 september en 14 oktober 2023) zijn ontvangen. De antwoorden leiden bij 50PLUS echter tot nieuwe vragen.

Nieuwe vragen die wij hierbij – onder de gegeven antwoorden – stellen en hebben ingediend. Wij begrijpen dat het beantwoorden daarvan de nodige inzet vergt. We zijn er echter van overtuigd dat door het probleem goed inzichtelijk te maken, er meer aandacht en daarmee een hogere prioriteit voor zal komen.

Vragen

1. Wat is de status t/m augustus 2023 van hetgeen begroot versus toegekend?

We geven hier de voorlopige cijfers van heel 2023, bij de jaarrekening 2023 ontvangt u de definitieve bedragen. Het budget voor Hulp bij Huishouden (HbH) in de programmabegroting 2023 bedroeg € 7.131.000. In dit bedrag was geanticipeerd op een stijgende vraag naar hulp bij huishouden vanwege de vergrijzing en omdat ouderen langer thuis wonen.

Bij de Perspectiefnota 2024 is dit budget verlaagd naar € 6.642.000 omdat er minder HbH ingezet kon worden door het personeelstekort bij aanbieders en de wachtlijsten bij het afhandelen van aanvragen bij de gemeente. De verwachte uitgave over 2023 voor hulp bij huishouden bedraagt € 6.405.348
De definitieve resultaten worden gepresenteerd in de jaarrekening. Er kunnen kleine afwijkingen zijn omdat de finale afrekening met aanbieders nog wordt afgerond.

2. Hoe verhoudt zich hetgeen begroot is per klant, en wordt de schaarste evenredig over alle klanten verdeeld. Hoeveel lopen de percentages uiteen als dat niet het geval is?

Inwoners kunnen het hele jaar door een aanvraag doen voor hulp bij huishouden indienen bij de gemeente. Het aantal uren hulp bij huishouden wordt bepaald op basis van een richtlijn voor het indiceren en een gesprek met de inwoner. Zo zorgen we er voor dat we inwoners in gelijke situaties gelijk behandelen. Daarna wordt de inwoner gekoppeld aan de aanbieder van voorkeur.

Als de inwoner geen voorkeur heeft wordt de inwoner gekoppeld aan de goedkoopste aanbieder. Wij vertellen inwoners dat aanbieders wachtlijsten hebben. Als de aanbieder van voorkeur een lange wachtlijst heeft kan dat betekenen dat de inwoner langer moet wachten. Dat bespreken we met de inwoner.

Bij inwoners waar de hulp bij het huishouden al is gestart verdelen aanbieders tijdens vakantieperioden of bij vacatures in het team de beschikbare uren zo passend mogelijk over de cliënten. Uiteraard gebeurt dit in overleg met de inwoner. Dit betekent soms dat de hulp korter komt of tijdelijk één keer in de twee weken komt.

In het algemeen streven aanbieders er naar eerst de indicaties van bestaande cliënten volledig te leveren voordat er nieuwe cliënten worden aangenomen.

50PLUS herkent helaas het ‘overleg met de inwoner’ niet, net zo min als het “tijdelijk leveren van hulp één keer in de twee weken.”

2A – onze aanvullende vragen:

• Kunnen wij over 2023 een opgave krijgen van de ingeschakelde aanbieders, het aantal geïndiceerde uren, en welk percentage daarvan per aanbieder ook is geleverd?
• U geeft aan dat het verdelen in geval van tekorten door aanbieders wordt gedaan in overleg met de inwoners. Zijn er afspraken gemaakt met de aanbieders op basis van welke criteria zij met inwoners in overleg gaan over aanpassing/vermindering?
• Wordt de instemming/toestemming van de inwoner schriftelijk vastgelegd? Is het reëel dit in overleg met de inwoner te doen wanneer een deel van de doelgroep daar wellicht niet redelijk toe in staat is (denk aan licht dementerende cliënten)?

3. Wie bepaalt de urgentie/planning en op basis van welke criteria?

De urgentie wordt bepaald bij de behandeling van de aanvraag door een indicatieadviseur Wmo. In urgente situaties zetten wij in overleg met de aanbieders zo snel mogelijk hulp in. Het gaat daarbij om inwoners die met een combinatie van problematiek kampen waardoor een vervuilde woning een ernstige bedreiging voor gezondheid en functioneren van de inwoner betekent. 

Als de cliënt al gekoppeld is aan een aanbieder en er doet zich een urgente situatie voor, dan zet de aanbieder zelf direct hulp in.

4. Worden die criteria getoetst en zo ja door wie?

De aanvragen worden behandeld op basis van een richtlijn. Binnen het Wmo team wordt een vier-ogen principe gehanteerd bij de toepassing van de richtlijn als het om grote indicaties gaat. De kwaliteitsadviseur toetst deze aanvragen. Als inwoners het niet eens zijn met de beslissing over hun indicatie kunnen ze een bezwaarschrift indienen. Dit bezwaar wordt door een onafhankelijke bezwaarschriftencommissie behandeld.

De gemeente is op grond van artikel 6.1 lid 1 Wmo 2015 wettelijk verplicht om een toezichthouder aan te stellen. De Amstelland gemeenten hebben dit gezamenlijk belegd bij de GGD. De GGD doet calamiteitentoezicht, signaalgestuurd toezicht en toetst de kwaliteit van Wmo maatwerkvoorzieningen waaronder hulp bij huishouden.

We hebben het niet over nieuwe klanten, maar over bestaande. Het klopt in onze ogen niet dat de medewerker van het zorgkantoor zelf bepaalt of er wel of geen hulp geleverd wordt. Onze ervaring is dat de manager van het betreffende kantoor namelijk deze beslissing neemt. In onze ogen is dat niet de juiste persoon die zou mogen beslissen of iemand wel of geen hulp ontvangt.

4A – onze aanvullende vraag: rapporteert de GGD over haar toetsingsactiviteiten voor de kwaliteit van de hulp bij huishouden? Zijn de resultaten daarvan te delen met de gemeenteraad?

5. 50PLUS hoort graag of er extra acties lopen om dit probleem structureel op te lossen, en hoe verloopt de bijsturing daarop?

Er is een aanzienlijk personeelstekort voor hulp bij huishouden. Dit is een hardnekkig probleem wat niet makkelijk op te lossen is. Dit speelt in heel Nederland. Dat ligt niet alleen aan te weinig mensen. Het tekort aan kinderopvang speelt ook mee. Verder is het zowel fysiek als sociaal zwaar werk, dat niet voor elke werkzoekende haalbaar of interessant is.

Vanuit de gemeente ondernemen wij nu het volgende:

A. Via het project “Dichterbij dan je denkt” worden er banenmarkten georganiseerd en inloopspreekuren in buurtcentra om inwoners te interesseren voor vacatures voor o.a. hulp bij huishouden of om meer uren te gaan werken. Aanbieders zijn als gecontracteerde partij verantwoordelijk om de opdracht van de gemeente kwantitatief en kwalitatief conform de afgesproken eisen uit te voeren. De gemeente probeert hier in mee te denken en te helpen waar mogelijk.

B. In samenwerking met aanbieders en het Werkplein AA onderzoeken we of we de taaleis voor Hulp bij Huishouden kunnen versoepelen. Nu is er de contractuele eis dat de hulpen Nederlands spreken. We willen een pilot doen met enkele aanbieders om dit te versoepelen. Dit doen we uiteraard alleen als de inwoner instemt met een anderstalige hulp.

B1 – onze aanvullende vraag: Kunt u concreet aangeven wanneer deze pilot zal starten, voor hoe lang, en bij welke resultaten de pilot wordt omgezet naar een definitieve versoepeling?

C. We onderzoeken of we de wachtlijst kunnen centraliseren bij het Wmo team. Op dit moment wordt de inwoner gekoppeld aan een aanbieder en beheert elke aanbieder de eigen wachtlijst. We monitoren dat maandelijks. De contractmanager heeft op regelmatige basis evaluatie gesprekken met de aanbieder. Bij een centrale wachtlijst kunnen we inwoners die lang wachten makkelijker koppelen aan een aanbieder die wel plaats heeft. Dit doen we uiteraard in overleg met de inwoner. We verwachten dat de inzet van hulp hierdoor effectiever wordt.

Het voordeel is ook dat aanbieders beter kunnen plannen, waardoor de reistijd voor medewerkers korter wordt en er meer inwoners hulp krijgen. In andere gemeenten heeft een centrale wachtlijst een positief effect op de wachtlijsten en ook aanbieders zijn positief over deze manier van werken.

E. We onderzoeken of we de “Handreiking normenkader Huishoudelijke Ondersteuning” protocol[1] voor het indiceren van Hulp bij Huishouden kunnen introduceren. Dit protocol wordt nu al door bijna driehonderd gemeenten toegepast, en houdt meer rekening met de indeling en het gebruik van de woning. Hierdoor kunnen we hulp doelmatiger inzetten omdat het HHM protocol concreter en duidelijker is. Voor de aanbieders is het daarom duidelijker waarvoor de indicatie afgegeven is, wat de samenwerking ten goede komt. En het verbetert ook de samenwerking en communicatie met inwoners en netwerkpartners.

E1 – onze aanvullende vraag: Wanneer denkt u hier een beslissing over te nemen?

6. Is het college bekend met het gegeven dat, ondanks het niet leveren van huishoudelijke hulp, de maandelijkse inning van €19,00 gewoon doorloopt?

De eigen bijdrage voor inwoners (abonnementstarief) geldt voor meerdere individuele voorzieningen van de Wmo. Als inwoners ook gebruik maken van b.v. een hulpmiddel[2] of dagbesteding dan loopt de eigen bijdrage door, ook als de hulp bij huishouden niet wordt geleverd.
Dit is de meest voorkomende reden dat de inning van de bijdrage doorloopt.

De tweede reden is dat de eigen bijdrage niet is opgebouwd uit een bedrag per keer dat de hulp komt. De bijdrage wordt namelijk per kalendermaand berekend. Ook als er in één maand maar één keer hulp bij huishouden wordt geleverd ipv de geplande vier keer, dan is de inwoner verplicht de eigen bijdrage te betalen. [3]

De eigen bijdrage kan stopgezet worden op het moment dat iemand langer dan één kalendermaand geen gebruik maakt van individuele Wmo-voorzieningen. Het rijk heeft het tarief met ingang van 1 januari 2024 verhoogd naar € 20,60 per maand.

7. Is het college het met ons eens dat dit onrechtmatig is en dat dit bedrag automatisch teruggestort zou moeten worden aan de cliënten?

Zie ook antwoord 6, er is geen sprake van onrechtmatigheid. Als inwoners desondanks veronderstellen dat de eigen bijdrage ten onrechte in rekening wordt gebracht kunnen zij contact opnemen met de afdeling Wmo via het Sociaal loket. De situatie wordt dan onderzocht. Als blijkt dat de eigen bijdrage inderdaad ten onrechte betaald wordt, kan dit rechtgetrokken worden via het CAK.

8. Als de inning inderdaad doorloopt hoe zit het dan met de bijdrage die door de gemeente wordt verstrekt? Op basis waarvan vindt de vergoeding plaats: is dat op daadwerkelijk gerealiseerde uren of vooraf ingeplande uren?

Wij betalen alleen de feitelijk geleverde uren.

9. Hoe wordt de inning versus vergoeding inzichtelijk gemaakt, de bijdrage wordt immers gewoon geïnd waardoor het lijkt of alle huishoudelijke werkzaamheden gewoon worden uitgevoerd.

Zie ook vraag zes en acht. Er zijn twee financiële stromen, nl. de vergoeding die de inwoner aan het CAK betaalt en de declaraties die de aanbieders bij ons indienen. Die staan los van elkaar. Wij betalen geen uren die niet worden geleverd b.v. vanwege personeelstekort of uitval door ziekte. De gemeente controleert of aanbieders de afgesproken prestaties leveren en correct bij ons factureren. Hier is afgelopen twee jaar veel aandacht voor geweest. Wij monitoren dit via steekproeven en controles.

[1] Dit protocol is ontwikkeld door bureau HHM.
[2] Voorbeelden van hulpmiddelen: traplift, rolstoel, woningaanpassing.
[3] Het Wmo vervoer heeft een aparte eigen bijdrage systematiek.